…bij de goede landman. Een goede landman, een goede rentmeester, een goede hoeder, zo u wilt. Gisteren hoorde ik over het ouderwets grasmaaien, dat het de maaier aandacht, inspanning en geduld kost, maar dat deze manier van maaien wel zorgt dat de wortels van het gras sterker worden en dus uiteindelijk groener. De lange adem van een goede landman die in gedachten uitkijkt naar de grazige weiden. Een lied van Amanda Cook spreekt over ‘good shepherd of my soul’. De goede Landman van mijn ziel, van mijn hart. Zo is dat.
Elk jaar pakt het me weer… de kaalheid, de stilte en de helderheid van januari. Waarin tijd vertraagt. Waarin je ver kunt zien, maar daarmee ook het voorjaar ver weg weet. Waarin alleen zeer kleine strakke knoppen aan de bomen verraden dat alles zich in stilte en verwachting klaarmaakt voor de luidheid en de doorbraak van het voorjaar. #beStillAndKnowYourGod
Al heel lang was ik van plan om een bezoek te brengen aan de ezel sociëteit in Zeist. Een opvang voor ezels die even geen weiland tot hun beschikking hebben of die oud, ziek, zwak, misselijk, mishandeld zijn. Prachtig werk doen ze daar! En vooral, wat een lieve en mooie dieren. Bij vertrek dacht ik meteen: ” Ik ga een kerstkaart maken met een ezeltje er op, en die mogen ze dan hier verkopen. ”
Gisteren was het dan zo ver. De kerstkaarten waren van de drukker gekomen en ik kon een stapel afleveren bij de ezel sociëteit. 🙂 De kaarten werden zeer dankbaar ontvangen door de medewerkers.
Mijn liefde voor ezels komt mogelijk door een advent-traditie waarbij we lazen uit het boek ” Maria’s kleine ezel “. In dat (niet zozeer bijbelgetrouwe maar wel mooie) verhaal blijkt een ogenschijnlijk onhandelbaar ezeltje onder de liefdevolle zorg van Maria op te bloeien tot de beste dienaar/hulp/drager die ze zich had kunnen wensen. Wat liefdevolle aandacht en vriendelijke zorg al niet kan doen?!
Je kunt de kaarten kopen in het winkeltje van de ezel sociëteit in Zeist voor 1,- per stuk, dan gaat de volledige opbrengst naar de opvang van al deze ezels. Natuurlijk mag je ze ook bij mij bestellen. #blijheidToTheDonkeys https://www.ezelsocieteit.nl
I am strong and full of life
I am steadfast, no compromise
I lift my sails to the sky
I’m gonna catch the wind
I am bold, no fear inside
Spread my wings, open my life
Like an eagle, whose home is the sky
I’m gonna catch the wind
Your faithfulness will never let me down
I’m confident I’ll see Your goodness now
I know You hear my heart, I’m singing
There’s nothing that can stop Your goodness now
Like standing on the edge of a mountainside
I can feel the wind stirring, lifting me up high
I was born into freedom, I was made to fly
Ik hoor de woorden van Paul de Munnik door de auto golven en staar naar alle verschillende soorten groen die langs mijn raam in stilte om aandacht vragen.
“ … Dus nu zing ik mij de moed weer in de schoenen … ” hoor ik, en ik laat het na-zingen in mijn gedachten. Het is waar. Zo krachtig is kunst, zo krachtig is schoonheid en zo krachtig is muziek. Je kunt letterlijk de moed in je schoenen terug zingen als je die even kwijt bent.
Note to self: Mijn moed is niet gezonken, het ligt verscholen in een lied. Een lied dat ik zelf nog moet schrijven, maar het is daar. En als het lied daar is, zal ik niet zwijgen, zal ik zingen, zal ik domweg springen, zal ik niet meer verscholen, zal onbevangen mijn wijsheid zijn, zal vreugde mijn wapen zijn. Ik zal.
Het bekende grapje van de olifant en de muis. Brian Johnson vertelde over een zeer moeilijke periode waarin hij zich vergeleek met een muis die niets anders kon dan op de rug van de olifant te gaan zitten en de olifant naar de overkant te laten stampen om vervolgens terug te kijken en te zeggen: We sure shook that bridge! We hebben allemaal zo’n olifant nodig. Die ons draagt en schraagt en betrouwbaar is, hoopvol en grappig en die niet boos wordt als jij de helft van de credits neemt wanneer je eindelijk de overkant van je vallei hebt bereikt gedragen door de Ander. Iemand die niet met je wedijvert maar net zo blij is dat je er doorheen bent gekomen. Mijn gebed is dat we allemaal zo iemand vinden in onze seizoenen van moeite. #keepYourHopesUp #blijheidToThePeople
De muis leunt niet op een andere muis, maar op een dier dat van nature sterker is dan hij. Ik heb me meer dan eens gevoelt alsof ik iemand in mijn eentje moest dragen. Maar mijn ervaring is dat ik daar zelf aan onderdoor ga en niet echt blij kan zijn als we de overkant hebben gehaald. Het herinnert mij eraan dat ik niet voor iemand kan zijn wat ik niet ben. Als ik niet sterk genoeg ben om iemand te dragen, dan kan ik alleen maar samen zoeken naar een olifant om op te leunen. En, might I add, om te leunen op God is altijd een goed idee!
Volop stem ik in met een slogan van de Ikea: “Aandacht maakt alles mooier.” Hoe meer ik teken, hoe meer ik weet dat dit waar is. Want als je iets doet met tekenen, is het aandacht geven. Aan het papier, aan hetgeen je tekent. Wanneer je iets met aandacht maakt, dan wordt het mooier. Maar het grootste wonder is eigenlijk dat van binnen alles mooier wordt wanneer je aandacht schenkt. Want je raakt verwonderd over hetgeen je aandacht schenkt. Aandacht kun je schenken. Het is een vorm van liefde.
Kinderen zijn daar heel goed in. Zij kunnen volle aandacht schenken aan zand, water, een hand, een oorbel, een torretje… Een dier of een wolk wordt van zichzelf niet mooier wanneer je ernaar kijkt, maar van binnen groeit verwondering. Aandacht maakt alles – van binnen – mooier. Mijn uitdaging: Mijzelf dwingen en oefenen om mijn mobiel weg te leggen en gewoon aandacht te schenken aan mensen en/of natuur om mij heen. Met een mooie geruststelling: Oefening baart KUNST.
Een argeloos krabbeltje op een post-it, raakt soms dieper dan een kunstwerk waar je uren op hebt geploeterd. Net zoals de schepping ons zo kan verrassen met hoop of troost in juist kleine dingen: sneeuwklokjes in de tuin, confetti van vallende bladeren, de stilte van sneeuw. Ik bekijk mij krabbel nog een keer en denk aan een van de vele mooie zinnen van Antoine de Saint-Exupéry uit een van de kinderboeken die ons huishouden rijk is. ” … je weet toch dat als iemand heel verdrietig is, hij graag naar de zonsondergang kijkt… ”
“quand on est tellement triste on aime les couchers de soleil.” – Antoine de Saint-Exupéry – Schrijver Le Petit Prince
Geen moment was toepasselijker dan vandaag. Winter is de tijd waarop alles kaal is, maar waarop je ook het meest helder kunt zien en dromen. Zowel fysiek als mentaal, of geestelijk zo je wilt. Thomas Acda hoorde ik eens zeggen: “Ik ben heel goed in verlangen.” En die ene zin blijkt vooral in deze laatste winterweken toepasselijk.
Je kunt de lente bijna aanraken, maar lijkt tegelijkertijd zo ver weg. Het is het moment om nog even door te zetten; het moment om je verlangen, je ziel en je hoop ten volle wakker te houden terwijl je droomt van de grazige weiden. “Take Courage My Heart, Stay Steadfast My Soul, He’s in the waiting…” #nogEvenVolhouden#keepYourHopesUp#blijheidToThePeople#blijSchaap
